mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 6

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcent długi w A (→Wf)

wycinek;           TGTU = akcent długi 

 w Wn

EZnieU

Krótki akcent w Wa
..

Wpisany w A akcent długi został dość dokładnie odtworzony w Wf, ale w Wn i Wa uznano go za niejasny i sprowadzono do bardziej typowej postaci – widełek diminuendo w Wn, zwykłego, krótkiego akcentu w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wa

t. 40

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Znaki  w A

! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.                        2 gwiazdki : EZnieU (1.) + EZTU (2.)

Znaki  w Wf (→Wa)

EZTU + EZnieU

Znaki  w Wn

EZTU x 2
..

Podobnie jak w poprzednim czterotakcie, w tym i następnych taktach znaki  umieszczone są w źródłach niedokładnie i niekonsekwentnie, toteż w tekście głównym ujednolicamy ich położenie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności A

t. 43

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcent długi w A (→Wf), odczyt dosłowny

EZnieU

Krótki akcent w A (interpretacja kontekstowa) i Wn

! miniat: wycinek Wn1.                           EZTU

Pionowy akcent w Wa

EZnieU1
..

Akcent w tym miejscu jest w A wyraźnie dłuższy od pozostałych, co nawet odtworzono w Wf. Mimo to w tekście głównym proponujemy krótki akcent, uważając przypadkową niedokładność za bardziej prawdopodobną. Pionowy akcent w Wa to dowolna zmiana, zgodna z manierą tego wydawnictwa – por. t. 41-43.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności A

t. 58-63

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcenty długie na 1. nutę w A (→Wf→Wa)

TGTU x 4 (t. 58-9 i 62-3)

Akcenty/diminuenda w Wn

EZnieU x 4 (zrobione tylko 58)
..

Cztery niewątpliwe akcenty długie w t. 58-59 i 62-63 odtworzono dość dokładnie w Wf (→Wa) – znaki przecinają laseczkę 1. nuty każdego z tych taktów, co sugeruje ich związek z tą nutą i akcentujący charakter. Natomiast w Wn znaki przesunięto, tak iż wyglądają raczej jak akcenty dla 2. nuty taktu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn

t. 124

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcent długi l.r. w A

TGTU

Akcent długi pr.r. w Wf

EZnieU

Krótki akcent pr.r. w Wn

jak war_22 tylko krótki

 w Wa

EZnieU1
..

Wyraźny akcent długi nad akordem l.r. jest ze względu na wysoką pozycję akordu wpisany w A częściowo na górnej pięciolinii, przez co w Wf (→Wn,Wa) połączono go z partią pr.r.. Spowodowało to także przesunięcie znaku w poziomie, tak iż w Wf wygląda on jak akcent długi pod ósemką dis3. Tak też go zrozumiano w Wn, zmniejszając go jednak do rozmiarów zwykłego, krótkiego akcentu. W Wa uznano znak za krótkie diminuendo i jeszcze nieco przesunięto w lewo.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności A